ใช้ก้านสมองเอาชนะความตายได้โดยถาวร

หัวใจหยุดเต้น ไม่หายใจแล้ว แต่ก้านสมองยังไม่ตายยังมีการทำงานอยู่ เพียงแต่โต้ตอบ ทางร่างกายไม่ได้แล้วเท่านั้น ถือว่าคนๆนั้น ยังตายไม่สนิท ยังมีโอกาสฟื้นคืนชีพได้ แม้จะน้อยนิด บางครั้งเราไม่หายใจแล้วแต่หากก้านสมองที่อยู่ด้านล่างตรงส่วนหลังของมนุษย์ ยังไม่ตายอยู่ได้ เป็นครึ่งวันหรืออาจมากกว่านั้นเป็นวันๆก็มี รู้แต่ภายในตัวเอง แต่ไม่อาจโต้ตอบ ให้คนภายนอกให้รู้ได้ ว่ายังไงๆ ก้านสมอง มีหน้าที่ ขั้นพื้นฐาน เช่นการเต้นของหัวใจ การหายใจ ประสาทสัมผัส และสั่งงานให้ กล้ามเนื้อ มีการเคลื่อนไหว การเก็บข้อมูล การเรียนรู้ ระบบตอบโต้อัตโนมัติ ทำให้เกิดเป็น การจะมีหรือไม่มีอารมณ์ ใดๆ ไม่มีเหตุไม่มีผล หรือมีเหตุมีผล เป็นระบบโต้ตอบ อัตโนมัติ การต้องการหรือไม่ต้องการสิ่งต่างๆ ต้องการเดินทางหรือไม่เดินทาง การเอาชีวิตรอดในเหตุการณ์ต่างๆต้องการหรือไม่ต้องการอะไรก็ได้ มีสัญชาตญาณเพื่อความอยู่รอด สมัยดึกดำบรรพ์แฝงอยู่ ผมเพียงแต่จะบอกว่า หากเราตายไม่เป็น ตายแบบไม่มีสติ เมื่อหัวใจหยุดเต้นไม่หายใจ หากไม่เอาสติลึกที่อยู่ก้านสมองหรือเรียกว่าแกนสมองก็ได้ที่มีมาให้เราตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์มาใช้เราจะเคว้งคว้างดิ้นรน หาทางออกไปไม่เจอ เรียกว่าจิตมันเตลิดเปิดเปิงก็ได้มันทรมานมากครับ เราไม่หายใจแล้ว แต่ก้านสมองยังไม่ตายครับ เราต้องใช้สติลึกที่มีตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์มาใช้ ไปควบคุม อย่าให้จิตมันฟุ้งซ่านตกใจหรือเตลิดไปไหน ให้มีสติรู้ว่า ตอนนี้เราตายแล้วนะ ตอนนี้ เราไม่หายใจแล้วนะ หัวใจหยุดเต้นแล้วนะ เราตายแล้วนะแต่เรายังคิดได้ แต่ส่วนมากจะไม่คิดปล่อยจนเตลิดตาค้างปากค้างขี้เยี่ยวแตก ร้องโหยหวน เมื่อเราคิดได้แล้ว ก็ไปควบคุมให้มันสงบก่อน มองดูทางที่จะไป ดูทางแล้วมันสงบเย็นสบายสว่างสดชื่นไปทางนั้นเรื่อยๆ ไปทางนั้นเรื่อยๆตามแสงสว่างที่กำลังจะดับลงไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว จนในที่สุด มันก็ค่อยๆมืดลงๆสงบลงๆ ไม่มีอะไรแล้วในที่สุด มันเป็นสุข สงบอยู่แค่นั้น แค่นั้น ผมคิดว่าถ้าตายแล้วทำได้อย่างนี้ ไปดีแน่นอนครับ ศาสนาสอนให้เราตายเป็นตายถูกหลักครับ ตายอย่างไม่ทรมาน เรียกว่าเอาชนะความตายได้ โดยถาวร...สาธุ
พระพุทธเจ้าสอนให้นึกถึงความตายไว้ตลอด ต้องเตรียมตัวตายไว้ครับ ถ้าถึงเวลานั้นจะไม่ทันการครับ