หน้าที่ของเรา

หน้าที่ของเรา
มองออกไปเห็นใครเต็มถนน ดูซุกซนพลุกพล่านเหนื่อยหนักหนา
พอตื่นขึ้นแล้วฉันยังลืมตา เห็นมากหนาผู้คนน่าสนใจ
ลองหลับตาแล้วฉันช่างโดดเดี่ยว อยู่คนเดียวมืดๆดั่งเวหา
ไม่มีใครสนใจเปลี่ยวเอกา คิดไปว่าผู้คนอยู่ทั่วไป
เราคนเดียวไปสนใจคนมากมาย คนมากมายเคยสนใจเราบ้างไหม
คิดไปเองเออไปเองว่ามากมาย ปล่อยสบายเห็นภาพลมผ่านพ้นเลย
ไม่ยึดติดภาพนิ่งและเคลื่อนไหว ไม่อะไรกับใครทำเฉยๆ
คุยกับใครก็ได้แบบสะเบย แต่ใจเอยไม่คิดยึดติดเอา
มีสติรู้อาการที่เคลื่อนไหว ลมหายใจยังรู้ทั้งร้อนหนาว
แต่ไม่ยึดเอามาเป็นของๆเรา รู้ใจเรามีหน้าที่ต้องทำเอย
หน้าที่ทำให้ทุกข์ที่มีอยู่น้อยลงได้