การสำรวมคืออะไร

การสำรวม คืออะไร คือ อาการ+ระวัง แปลให้กว้างขยายความก็คือ ก่อนที่จะเกิดอาการสำรวมที่ดีนั้น...
1.จะต้องเกิดการพิจารณาก่อน ด้วยสติสัมปชัญญะ ก็คือ รู้หน้าที่ระลึกได้ว่ากำลังจะทำอะไรและอยู่ในสถานที่แห่งใด ณ.เวลาใด
2.เกิดอาการ คือ กิริยา การแสดงออกทางร่างกาย จากส่วนไหนๆก็ตามเรียกว่าอาการทั้งสิ้น
3.สำรวม คือการ ระวังอาการ แต่มิใช่การเสแสร้งแกล้งทำ เพราะว่าผ่านการพิจารณามาแล้วว่าต้องทำจึงทำ...ตัวอย่างคือว่า...สมมุติเราเป็นคนชอบพูดเสียงดังมากๆอยู่ที่บ้านและที่อื่นๆโดยไม่เกรงใจใครเพราะเราเป็นคนพูดตรงไปตรงมาอยู่แล้ว ไม่หลอกตัวเอง ไปไหนเราก็ทำอย่างนี้ นี่คือตัวจริงของเราน่ะแต่วันนี้เพื่อนเราชวนไปหาหนังสืออ่านในห้องสมุด เราจะกล้าคุยเสียงดังไหม ในขณะที่มีป้ายติดอยู่ว่า ห้ามส่งเสียงดัง ถ้าไม่สำรวมอยู่ไม่ได้แน่นอน เพราะไปรบกวนคนอื่นเขาต้องโดนเชิญออกแน่ผมจะชี้ให้เห็นว่า ถึงเราจะมีนิสัยยังไงก็ตาม เราก็ต้องดูสถานที่ เวลา และความเหมาะสม ในการแสดงออกของเรา ซึ่งมิใช่อาการเสแสร้งแต่อย่างใด ซึ่งสิ่งที่เราทำอาจไม่ใช่นิสัยเราก็ตามที แต่สิ่งที่เราทำนั้น มันเป็นอาการสำรวม ที่เกิดจากการพิจารณามาก่อนว่าดีแล้วเหมาะสมแล้วจึงกระทำตามนั้น สิ่งนี้จึงมิใช่อาการเสแสร้งโกหกแกล้งกระทำ แต่สิ่งนี้คืออาการสำรวมของปัญญาความสามารถ ที่เกิดจากสติสัมปชัญญะ ..ถ้าหากคนเรา ไม่มีอาการสำรวมที่ดีแล้ว ผู้คนทั่วโลกมีนิสัยยังไงก็ปล่อย แสดงอาการออกมาตามนั้น ทุกผู้ทุกคน ไม่มีการพิจารณาอาการสำรวมก่อนการแสดงออกทางร่างกาย ว่าเหมาะสมหรือไม่มันจะเกิดอะไรขึ้น ใครนึกอยากจะด่าก็ด่า ใครนึกอยากจะคุยเสียงดังก็ได้ไม่สนใจใคร นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ เพราะนี่ตัวจริงของฉัน ฉันไม่หลอกตัวเอง ฉันไม่แกล้งโง่เฉยๆหรอก หากฉันไม่พอใจฉันใส่เลย โลกนี้คงวุ่นวาย แน่นอน หากสิ่งนี้ใครไม่ชอบ ก็ต้องขออภัยนะครับผม ผมแค่เพียง...อยากจะคิดอยากจะทำในสิ่งที่ดีๆเท่านั้นเองครับผม