เล่าเรื่องของเพื่อนซักเรื่อง

ญาติของเพื่อนผมได้ป่วยเป็นโรคเอดส์ระยะสุดท้ายตายแน่ๆแต่ก็รู้ตัวว่าใกล้ตายแล้วขอให้แม่ไปนิมนต์พระมา4รูป พอพระมาถึงบ้านคนป่วยแล้ว พระทั้งสามองค์ก็ไปรอ เหลือเพียงแต่เจ้าอาวาสรูปเดียวเท่านั้นที่ปฏิสัณฐานคือคุยกับญาติโยมอยู่ไม่ยอมขึ้นบ้านซักที คนป่วยทั้งที่ใกล้ตาย แรงก็ไม่มี ได้รวบรวมแรงครั้งสุดท้ายแล้ว ตะโกนออกไปดังๆว่า โอ๊ยๆๆคุยกันอยู่ได้ มาได้แล้ว คนจะไปแล้วนิ คนจะตายแล้วนิ เร็วๆมาเร็วๆนิ ทั้งพระทั้งคนรีบขึ้นบ้านมาตามเสียง พระก็ไปยืนปลายขาคนป่วย หลวงพ่อท่านพูดว่าไม่ต้องต่อชะตาแล้ว สวดส่งไปเลยดีกว่า ขณะนั้นคนป่วยก็ยกมือขึ้นไหว้พระ แล้วหันหน้าไปมองหน้าแม่ที่จับมืออยู่ แล้วพูดว่า ไปก่อนนะแม่ พระก็สวด ดวงตานั้นก็ค่อยๆหลับลง จนสงบแล้วในที่สุด คนที่ตายอย่างมีสติมันน่าสรรเสริญ เป็นการตายที่เด็ดขาด ไม่ทุรนทุรายเลย นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นครับ มาเล่าให้ฟัง