จงถามตัวเองทุกๆวันว่า

จงถามตัวเองทุกๆวันว่า

...เกิดมาเพื่ออะไร ตายไปแล้วจะไปไหน
ที่มาอยู่ที่นี่ ต้องการอะไร ตายไปแล้วจะเอาอะไรไปบ้าง
ขณะนี้ที่อยู่อยู่แล้วมีความทุกข์หรือสุข
ถ้าสุข สุขจริงๆไหม ถ้าทุกข์ ทุกข์จริงๆไหม เราจะสุขเพื่ออะไร
ใครจะรู้บ้าง เราจะทุกข์ เพื่ออะไร
ใครจะรู้บ้าง (ความทุกข์ตามธรรมดานั้นมันมีอยู่เต็มเปี่ยมแล้ว
ตามธรรมชาติ แต่ความสุขนั้นมันมาแทรกเรื่อยๆดันทุกข์ไว้ จึงมองไม่เห็นทุกข์ในขณะนั้น
แต่ จงรู้ไว้นั่นมันปนทุกข์เมื่อความสุขนั้นเข้ามามันอยู่ไม่ทนมันไม่เที่ยงความ สุขมันจะค่อยๆหาย
จนในที่สุดความทุกข์มันก็เข้ามาแทนที่ ของมันเองตราบใดที่เรายังหลง ความทุกข์นั้นเป็นของเที่ยงแท้แน่นอน
เราไม่อยากได้แต่มันยังอยู่ ส่วนเจ้าตัวความสุขนั้น
เราต้องแสวงและค้น อย่างไม่มีที่สิ้นสุดถึงจะได้มา ส่วนความทุกข์เราไม่ต้องการ
มันดันอยู่ ของมันเต็มเปี่ยมไม่หนีไปไหนไม่ต้องแสวงมันอยู่ของมันอยู่แล้วรออยู่
ทุกข์ เป็นของเที่ยงสำหรับมนุษย์ทุกคนตราบใดที่ยังหลง ในวังวนนี้ ทุกข์เป็นตัวตั้ง ความสุขเป็นตัวแปร
ความสุขนั้น มันสุขไม่เที่ยง ทุกข์ เป็นของเที่ยงแท้ไม่หายไปไหนคงอยู่ตลอดของมันเอง
แต่ความสุขมันลดหายไปได้ตามวันและเวลาผ่านไปกลายเป็นทุกข์อย่างเดิมแพ้มัน ทุกที
เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้วจงปล่อยความทุกข์และสุขออกไปจากใจ เหลือไว้แต่ความสบาย เฉยๆ
ก็คือ ดูเฉยๆ ฟังเฉยๆ สัมผัสเฉยๆ โกรธเฉยๆ สบายเฉยๆ หิวก็หิวเฉยๆ เหม็นก็เหม็นเฉยๆ
สุขก็เฉยๆ ทุกข์มาก็เฉยๆ อะไรๆก็เฉยๆ คิดได้แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ขอให้ทุกท่านจงสุขเฉยๆเถิด
ฝากตรงนี้นิดครับสำคัญมากครับ
...นอนเฉยๆ ตื่นเฉยๆ ชั่วเฉยๆ แล้วก็ตกนรกเฉยๆ ผิดศีลเฉยๆยังงี้ไม่ได้ได้นะครับ
เพราะเฉยๆตรงนี้ใจทุกข์จริงไม่ทุกข์เฉยๆนะครับ เพราะเฉยๆอย่างนี้จิตมันไม่สะอาดครับ
เพราะมันจะทำให้จิตเราตกไม่เฉยๆจริงครับ ต้องเฉยๆในสิ่งที่ที่ดีที่งามจึงจะได้ผลถึงจิตแท้ครับ
ฝากเอาไว้ด้วยนะครับ
โอ ระยอง เขียน