เกิดมาแล้วเพื่อดำเนินพุทธะ ให้จงได้

เกิดมาแล้ว ต้องมี ร่างกายหนอ เหมือนรูปหล่อ ตาเห็นตั้งตรงไว้ ซักวันหนึ่ง มันก็ผุ พังลงไป ใช้ไม่ได้ นามรูป อนิจจัง อันความทุกข์ นั้นมีมาแต่เกิด ครั้งเพลินเพลิด ความสุข ทุกข์ไม่เห็น พอจะตาย อนัตตา พาลำเค็ญ สุขที่เห็น หายไป ไม่ช่วยเรา เกิดพุทธะ ในใจนั้นดีแน่ เย็นแท้ๆ ร่างกาย ไม่อิเหนา หากจะตาย รู้ตัว ช่วยบรรเทา ความทุกข์เศร้า มลายสิ้นเพราะรู้ตัว เกิดมาแล้ว ไม่เหมือน กันซักที เป็นโน้นนี่ จำไม่ได้ ไม่สนาน เกิดชาตินี้ จงตั้งใจ ใฝ่ไม่นาน อย่าโทษความ บุญเก่าเราไม่พอ เกิดมาแล้ว มีโอกาส อย่าปล่อยหาย แสนเสียดาย อย่ารอถึงชาติหน้า เอาชาตินี้ หล่ะว่ะ พ้นโลกา ถึงไม่มีชาติหน้า ก็สุขใจ เอานิพพาน มาตั้ง เป็นเป้าหมาย มีไว้ใช้พุงชน แน่วไปหา เอาพุทธะ มาตั้ง ตรงอุรา ถึงชาตินี้ ชาติหน้าก็สุขใจ อันพุทธะ อยู่ที่ไหน ใครรู้บ้าง บางคนสร้าง พุทธะ ไปเสาะหา หาให้ตาย ก็ไม่เจอ เพ้อกันมา แว่วๆหา พุทธะ ให้ฉันที อันพุทธะ อยู่ที่ใจ อันสงบ หาให้พบ อยู่ในใจ ของเรานี่ อย่าไปหาข้างนอก มันไม่มี เจอใจนี้ มีไว้แค่นั้นเอง เกิดมาแล้ว เดี๋ยวก็ตาย กลายเป็นศพ ใครมาพบเบือนหน้าไม่สุงสิง แม้ลูกเมีย ที่รัก ห่วงจริงๆ ก็ยังทิ้ง เอาไปฝัง ถึงเผาไฟ อะไรเป็น แก่นสาร ในร่างนี้ แม้ชีวี ยังเอา ไปไม่ได้ ซักวันหนึ่ง ต้องจาก โลกนี้ไป จะเอาใจหรือกาย ไปกันเอย...