หูตาจมูกลิ้นกายใจ เป็นของไม่เที่ยง

หูตาจมูกลิ้นกายใจ เป็นของไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นไม่ใช่ตัวตนสิ่งใดไม่ใช่ตัวตน สิ่งนั้นไม่ใช่ของเรา สิ่งใดไม่ใช่ของเรา สิ่งนั้นเราไม่ได้เป็น มันไม่ใช่เราและของเราเมื่อรู้แล้ว เข้าใจแล้ว เห็นเป็นอย่างนี้ ย่อมเกิดความเบื่อหน่าย ใน หูตาจมูกลิ้นกายใจ เมื่อเบื่อหน่ายก็จงคลายกำหนัด คือความติดอกติดใจนั้นเสีย เพราะเมื่อคลายกำหนัดก็หลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นก็มีญาณรู้ว่าเราหลุดพ้นแล้ว เธอทั้งหลาย ย่อมรู้เองว่า ชาติทั้งหลายมลายสิ้นแล้ว กิจที่ควรทำ ได้ทำเสร็จแล้ว กิจเพื่อจะมาเกิดอีกไม่มีแล้ว สิ้นแล้ว
จาก..สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค 18/1...
คนเขลากล่าวว่า บุตรของเรามีอยู่ ทรัพย์ของเรามีอยู่ ก็ในเมื่อ ตนของตนยังไม่มี แล้วจะเอาบุตรและทรัพย์สินมาจากที่ไหนเล่า